Maanden vol rugby
Blijf op de hoogte en volg Jelle
26 Oktober 2015 | Nieuw Zeeland, Turangi
Ik zie dat het alweer meer dan twee maanden geleden is sinds mijn laatste blog... Hoog tijd dus voor een update :)
De afgelopen 10 weken is het druk geweest, aangezien ik naast het werken in de huisartsenpraktijk bezig heb gehouden met het rugbyteam uit de regio, King Country. Ik zal beginnen met wat uitleg over deze rugbycompetitie en vertellen over ons seizoen dit jaar.. Voor wie dit niet zo veel interesseert voel je vrij om te skippen naar het volgende stuk tekst ;)
Na afloop van het reguliere clubseizoen is er een 10-weekse competitie, waarin de 12 regio's van het land tegen elkaar spelen waarbij elk team bestaat uit de beste clubspelers van die regio, aangevuld met maximaal 3 "leenspelers" uit een andere regio of uit het buitenland. Zo heeft vrijwel elk team naast de lokale spelers een of meerdere spelers uit bijvoorbeeld Fiji of Tonga. Voor de goede rugbyspelers van die eilanden is dit een manier om zich op hoog rugbyniveau in de kijker te spelen, aangezien onze competitie net onder het prof-niveau zit. Zo kan deze competitie een opstapje zijn naar een carrière als profspeler. Een groot aantal profspelers en All Blacks spelers is dan ook in deze competitie aan hun carrière begonnen. Om maar even aan te geven dat ik de afgelopen 10 weken een aantal awesome rugbywedstrijden heb gezien.. :P :D
Als team speel je gedurende 8 weken elke week tegen een andere regio (je speelt in een seizoen dus niet tegen elk team), en na 8 weken strijden de beste 8 teams om 2 cups. De nummers 1 t/m 4 om de Meads cup, en de nummers 5 t/m 8 om de Lochore (spreek uit "lahoor") cup.
Onze loting zag er vanaf het begin niet goed uit, aangezien we tegen alle teams moesten spelen die werden ingeschat als kanshebbers om de hoofdprijs (uiteindelijk bleken we tegen 6 teams uit de top 8 te hebben gespeeld). Daarbij kwam het feit dat ons team voor een groot bestond uit jonge spelers, die pas hun eerste of tweede seizoen op dit niveau speelden, aangevuld met een aantal ervaren spelers. Onze fysio zei dan ook voor het seizoen al dat dit vooral een jaar zou zijn om te bouwen aan het team, dat hopelijk volgend jaar of het jaar daarna voor de prijzen zou kunnen gaan.
Het bleek wat anders te lopen.. Ons team bleek wonderwel goed samen te pakken, met de ervaren spelers op belangrijke plaatsen waar de jonge spelers zich goed aan optrokken. Hierdoor hebben we op 1 wedstrijd na alle wedstrijden zo goed gespeeld, dat we vrijwel gelijkwaardig waren aan de topteams en de scores telkens dicht bij elkaar lagen. Uiteindelijk zorgde dit ervoor dat we als zesde eindigden, veel beter dan verwacht.
Zodoende mochten we vorige week de halve finale spelen, een uitwedstrijd tegen een club uit Westport, op het Zuidereiland. Aangezien we onze eerste wedstrijd dit seizoen nipt hadden verloren tegen dezelfde ploeg waren de jongens gebrand op revanche en wilden ze bewijzen dat wij wel degelijk de betere ploeg waren. Dat hebben ze dan ook laten zien, en de wedstrijd werd dik gewonnen. Hierdoor speelde King Country voor het eerst sinds 2006 weer een finalewedstrijd. Voor de duidelijkheid: een finalewedstrijd om een cup, ook al is dit om plaats 5 t/m 8, wordt gezien als belangrijker en een betere prestatie dan eindigen als vierde en de halve finale verliezen.
Afgelopen zaterdag was de grote wedstrijd; een thuiswedstrijd in Te Kuiti (om even het geheugen op te frissen; King Country speelt voornamelijk in 2 plaatsen aan de beide uiterste kanten van de provincie; Taupo in het Oosten en Te Kuiti in het westen, op zo'n 2 uur rijden van elkaar). King Country had nog nooit een prijs gewonnen, en de vorige finale was dus alweer 9 jaar geleden, dus de hele week was er al veel aandacht voor de wedstrijd. Van radio-interviews met de manager tot gelukswensen aan spelers van mensen die al jaren niet meer hadden laten blijken überhaupt in het rugbyteam geïnteresseerd te zijn. En tijdens onze laatste training in Taupo vorige week dinsdag was er een groot bord waar een aantal fans uit Taupo hun gelukswensen op hadden geschreven. Er werd een bus geregeld om de fans uit Taupo en Turangi naar Te Kuiti en terug te rijden. Er was zelfs een voicemail boodschap voor het team, achtergelaten op de telefoon van de teammanager door een paar spelers van het King Country team uit de jaren '60, dat wordt gezien als het beste team ooit, en dat destijds wedstrijden tegen de All Blacks en het Engelse nationale team heeft gespeeld. Kortom de verwachtingen waren hooggespannen.
De wedstrijd zelf werd erg spannend. De eerste helft stond ons team de hele tijd op voorsprong, maar liet de tegenpartij wel steeds weer terugkomen waardoor beide ploegen in de wedstrijd bleven zitten. In de eerste 10 minuten na rust kwam onze ploeg zelfs op 2 punten achterstand.. Aangezien ze dit seizoen al een paar keer eerder een uitstekende eerste helft hadden gespeeld om de wedstrijd vervolgens in de tweede helft weg te geven, werd er door ons op de bank even flink gezweet.. Gelukkig herpakte het team zich, en speelde een ijzersterke laatste 20 minuten waardoor de wedstrijd uiteindelijk ruim met 47-32 werd gewonnen. Zo schreef ons team dit seizoen geschiedenis door het eerste King Country team te worden dat een prijs pakt. Dat hebben we uiteraard flink gevierd de rest van de middag en avond :) Je mag wel zeggen dat ik het beste jaar uitgekozen heb om deze kant op te komen haha.
Gelukkig is vandaag een feestdag (labour day) en heb ik een dag extra om bij te komen :) De komende weken wordt er nog een dag geprikt waarop we een afscheidsbijeenkomst hebben met het team. Daarna is het gedaan.. Zal wel weer even wennen worden, aangezien ik de laatste 10 weken elk weekend en vaak ook 1 of 2 keer doordeweeks met het team bezig ben geweest.
Het voordeel is wel dat nu het rugbyseizoen is afgelopen ik weer meer tijd heb om zelf te reizen en mooie dingen te gaan zien. Zeker nu het hier lente is geworden en we meer en meer zonneschijn en warmere temperaturen krijgen komt de ideale tijd eraan om meer van het land te zien en beleven! :)
Al heb ik de afgelopen maanden ook flink wat van het land gezien. Ik ben de afgelopen tijd ook bijna alle uitwedstrijden mee geweest met het team, en heb zo zie je het land toch op een andere manier dan als je zelf ergens naartoe reist. Daarbij hebben we vier uitwedstrijden op het Zuidereiland gespeeld, waarvan ik er drie mee ben geweest (de andere wedstrijd was er helaas geen mogelijkheid om vrij te krijgen van het werk..).
Zo ben ik onder andere in Christchurch geweest. We speelden een wedstrijd iets ten zuiden van de stad, en hebben de dagen om de wedstrijd heen daar doorgebracht. Het is best wel vreemd om in Christchurch te zijn.. Aan de ene kant is het een drukke en grote stad, met al het verkeer, winkels, uitgaansgelegenheden en dergelijke die erbij horen. Het park en de botanische tuinen zijn prachtig, en er is genoeg te zien en te doen. Maar tussen dat alles door zijn nog steeds veel wegen deels afgezet wegens herstelwerkzaamheden die nog moeten plaatsvinden, en zie je tussen de opgeknapte huizen en gebouwen overal nog gebouwen met veel schade na de aardbevingen van een paar jaar geleden. Zo zie je gebouwen met afgebrokkelde gevels en scheuren in de muren, en is de voorkant van de kathedraal geheel vervallen. En daarnaast staan dan weer een aantal gebouwen die wel helemaal zijn opgeknapt. Overal wordt hard gewerkt aan de wederopbouw, maar het gaat nog jaren duren voordat alles is hersteld.. Intussen gaat iedereen natuurlijk gewoon zijn eigen gang, en ontwijkt de alomaanwezige steigers en afzettingen zonder op- of om te kijken.
Onze fysiotherapeut woonde in Christchurch tijdens de aardbevingen en is uiteindelijk, zoals veel mensen, met zijn gezin verhuisd. Hij kon dus wel veel inside info geven. Zo heeft hij net als veel mensen daar nog een huis op zijn naam staan, wat meer zou kosten om helemaal op te knappen dan dat het hele huis waard is. Maar de verzekering denkt daar natuurlijk anders over, en vindt dat het huis met het dichtplamuren van de scheuren en een likje verf er weer prima tegenaan kan. Dat resulteert dan in een rechtsgang, die de verzekering verloor, waarna ze in hoger beroep gaat, wat nog voor de hogere rechter moet komen.. Blijkbaar is het bij heel veel mensen op deze manier gegaan. De burgemeester en het bestuur van de stad hebben, zoals politici natuurlijk vaak eigen is, de afgelopen jaren vooral de gemakkelijke en snelle klussen het eerste aangepakt, om mooie sier te maken en te kunnen zeggen dat bijvoorbeeld 30% van de stad alweer hersteld is. Maar dat zorgt er natuurlijk wel voor dat alle moeilijke, langdurige en dure klussen zijn blijven liggen. Dit moet de komende jaren allemaal worden aangepakt.. Er is wel wat geld vanuit nationale ondersteuning gekomen, maar de gemeentebelasting is in Christchurch toch een stuk hoger dan in andere steden om alles te kunnen betalen.. Al met al is het bijna een wonder dat er toch nog zoveel mensen in de stad wonen.
Wat ook opvallend is, is dat er in het centrum van de stad (het "central business district") vrijwel geen grote bedrijven meer te vinden zijn. Zoals in alle grote steden hadden de grote bedrijven voor de aardbevingen hun hoofdkantoren in het centrum van de stad. Na de aardbevingen zijn ze noodgedwongen verplaatst naar de suburbs, en nu zijn ze erachter gekomen dat ze van daaruit net zo goed kunnen werken en dat de huur van de gebouwen daar veel goedkoper is. Dus blijven ze fijn in de suburbs zitten, waardoor er in het centrum bijvoorbeeld geen grote hoofdkantoren van banken e.d. meer zijn. De Nieuw-Zeelanders kijken er niet meer van op; ook de mensen van buiten de stad zijn vaak al meerdere keren daar geweest sinds de aardbevingen en zijn eraan gewend. Misschien mede daardoor vond ik het toch een wat vreemde ervaring om door de stad te lopen en dit zo te ervaren.
Verder zijn we vooral in kleinere steden en grotere dorpen geweest, waar op zich weinig te doen was. Maar dat geeft dan wel weer een prachtig inzicht en een mooie ervaring in het "echte" Nieuw-Zeeland, met vluchten naar kleine vliegveldjes in the middle of nowhere, waar alleen geland wordt als de piloot de landingsbaan kan zien omdat er geen apparatuur is om het vliegtuig naar de juiste plek te leiden. Dus als het mistig of heel erg bewolkt is heb je pech, dan wordt er uitgeweken naar een groter vliegveld en heb je een lange busrit voor de boeg.. Wat dan wel een prachtige rit is door schitterend groen landschap, met overal heuvels en vooral op het Zuidereiland uitzicht op de bergen, langs mooie rivieren, beboste valleien.. Over slingerweggetjes waar vaak de bruggen en delen van de weg eenbaans zijn omdat het vroeger te duur was om daar een tweebaans weg aan te leggen.. Waar je dan 2 uur rijdt en 3 auto's tegenkomt. Met hier en daar een boerderij en wat vee op de hellingen.
Ook in/rondom de kleine stadjes zelf is er eigenlijk nergens hoogbouw. De stadjes bestaan vaak uit huizen en gebouwen van 2 etages. Met een hoofdstraat waarin op veel plekken hier en daar leegstand is vanwege de concurrentie van grotere winkelketens en bedrijven, en het internet. En rondom hebben veel mensen een groot stuk eigen grond met een huis of boerderij. Dat maakt het heel landelijk, uitgestrekt en rustig. En heel mooi. Ik denk dat ik die uitzichten en die rust wel ga missen als ik volgend jaar terug naar Nederland kom..
Ik ga het hier maar bij laten voor nu! Ik ga de komende tijd heerlijk genieten van het zomerweer en ga nog veel mooie dingen zien hier! :D
Heel veel groetjes!
-
26 Oktober 2015 - 09:36
Renée Langen:
Heej Jelle!
Leuk om je avonturen met het rugby team te lezen. Lijkt me heel leuk om je zo met de local community te binden!
Als je de komende periode wat meer tijd hebt, en het eens mooi weer is, zou een aanrader zijn om de Tongariro Crossing te doen. Prachtige wandeling tussen de vulkanen door. Het is even een pittige klim, maar dan heb je ook wat! ;) (Maar dat had je vast al gehoord...)
Groetjes
Renée -
26 Oktober 2015 - 15:19
Silvie:
Leuk verhaal.
En dat hoop ik dat je nog leuke dingen gaat zien;) -
26 Oktober 2015 - 20:04
Geert Hagens:
Allereerst gefeliciteerd met het behalen van de cup. Het is natuurlijk niet toevallig dat die cup net nu weer wordt gewonnen, nu jij de teamdoctor bent. Mede door je enthousiasme over rugby in je vorige blogs heb ik ook hier het wk rugby goed gevolgd. Ik verwacht dus dat er volgend week weer groot feest bij jullie is! Dat kun je dan mooi nog even meemaken. Dat moet ook want met het nederlands voetbal is het momenteel zo slecht gesteld dat een feestje er hier voorlopig niet in zit. Kortom, veel plezier de komende tijd en ik ben benieuwd naar je volgende blog.
Groeten Geert -
29 Oktober 2015 - 13:07
Ymke:
Nou, alleen het verhaal is al spannend, laat staan als je de wedstrijden zelf hebt meegemaakt -
29 Oktober 2015 - 13:12
Ymke:
Oké, op de een of andere manier is er een stuk tekst weggevallen :-s denk dat het door de smiley komt, dat die niet herkend werd ofzo.. Anyway.. Wat zal jij het rustig krijgen komende maand! Geniet er lekker van, vooral nu je sinds lange tijd weer eens fatsoenlijk lente en zomer mag meemaken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley