Genieten.. :)

Hey allemaal!

Intussen ben ik alweer halverwege mijn Nieuw-Zeeland avontuur. Aan de ene kant voelt dat fijn; ik kijk er al naar uit om iedereen in Nederland weer te zien! Maar aan de andere kant voelt het ook een beetje jammer dat ik alweer bijna kan gaan aftellen.. Ik geniet meer en meer hier, en ik waardeer het leven, de uitzichten, en de rust steeds meer.

Het blijft een wonder om ’s ochtends uit mijn raam te kijken en aan de overkant van de weg de weiden te zien met de paarden, en daarachter de berg die zijn besneeuwde top richting de hemel strekt. Om ’s avonds te wandelen langs de rivier en over de heuvel die hier achter ligt, met een prachtig uitzicht over het dorp, de rivier met de altijd aanwezige vissers, de weilanden met paarden en schapen, en de bergen in de verte. Schitterend.. En dat alles op een paar minuten lopen. Waarbij het nu erg helpt dat eindelijk de zon vaak heerlijk schijnt en de zomer duidelijk aanstaande is.
De snelheid van het leven hier, of eerder het gebrek aan snelheid, is ook een verademing. Geen stress, geen haasten, geen gezeur en gezucht. De meeste mensen zijn vrolijk, aardig, open, easy-going. Zeggen je gedag en willen een praatje maken. Ook als je aan het wandelen bent en een totaal onbekende toevallig zijn auto aan het wassen is, en het moment aangrijpt om een praatje te maken. En natuurlijk word ik als lokale dokter meer en meer herkend. Soms lijkt het alsof er meer mensen me groeten elke keer dat ik naar de supermarkt ga haha.
De afstanden ben ik intussen ook gewend. Je weet dat het een tijd duurt als je ergens naartoe wilt, en het feit dat je weet dat je niet in vijf minuten ergens heen en weer naartoe vliegt betekent dat je er automatisch de tijd voor neemt. Of je nu 40 of 50 minuten in de auto zit, dat maakt ook niet uit. Dus als er toevallig een vrachtwagen voor je zit en je een heel stuk maar 90 in plaats van 100 kunt rijden, nouja dan is het zo.. Lekker luisteren naar de radio, en genieten van het prachtige uitzicht dat er altijd wel is, of het nu bosgebied is, heuvels, weilanden en boerderijen met altijd en overal aanwezige bomen, of het meer waar je uitkijkt over het prachtige water met de bergen erachter (een uitzicht dat me trouwens nog steeds regelmatig de adem beneemt). Het is overal groen en mooi. Letterlijk elk gebied ziet eruit alsof het zo uit Lord of the Rings komt. Al bleef het tot het eind van het seizoen toch minder leuk om op een dinsdagavond na een rugbytraining om half tien nog 2 uur naar huis te moeten rijden in de wetenschap dat je weer gewoon moet werken de dag erna.. Tja sommige dingen voelen overal hetzelfde ;)
Maar dan helpt het ook weer wel dat ik, zeker de laatste tijd ook op het werk nog meer geniet. De sfeer in de praktijk is heel fijn; er wordt altijd wel gelachen met collega’s. En als het nodig is even het hart gelucht :) En het contact met patiënten is ook erg fijn. Heerlijk om 15 minuten per patiënt te hebben.. Wat een luxe. Dat geeft tijd en ruimte voor rust in je consultvoering, en een kort praatje over andere zaken dan alleen de inhoud. En juist door de lichtere toon en de tijd loopt het medisch-inhoudelijke stuk vaak ook gemakkelijker. Waarbij het zeker helpt dat ik intussen wat credits op heb gebouwd bij een aantal patiënten. Zo waren er twee jonge kindjes vrij kort na elkaar waarvan de moeders ze “even voor het weekend kwamen laten controleren” die toch wel wat erg kortademig waren, en die ik doorgestuurd heb naar het ziekenhuis en die vervolgens een tijdje daar mochten blijven, deels op IC, extra ondersteuning te krijgen. Beide kindjes maken het intussen weer erg goed gelukkig. Dan heb je ineens twee hele dankbare families, wat zich ook weer rondspreekt. En onlangs heb ik een kind met roodvonk gediagnosticeerd. Iets wat ook hier weinig voorkomt. Gelukkig vielen de juiste dingen aan hem op, bleef hij thuis en herstelde met antibiotica, maar ook zo’n toch vrij bijzondere diagnose blijft wel even hangen in de gemeenschap. Dan verkoopt het ineens een stuk gemakkelijker als je vervolgens iemand uitlegt dat ze dit keer echt geen antibiotica nodig hebben om van hun verkoudheid te herstellen. Soms heb je dat extra vertrouwen als huisarts nodig, en het werkt erg prettig nu ik dat vertrouwen een beetje heb opgebouwd :) En behalve dat werkt bij kinderen de draken-stethoscoop (kinderstethoscoop met een hoes als een draak er omheen) ook elke keer weer om punten te scoren ;)
En het is gewoon fijn dat de mensen hier zo open en aardig zijn, ook in de spreekkamer. Waardoor ze oprecht interesse tonen in de persoon achter de dokter; waar je vandaan komt, wat je al gezien hebt of nog gaat doen. En vervolgens vaak met hele goede inside-tips komen. Ideaal :) Er is me deze week al door een paar patiënten gevraagd of ik niet nu vakantie kreeg, om me vervolgens een mooie tijd te wensen. Ik had in die consulten niet eens besproken dat ik vakantie heb na deze week, maar dat hadden ze nog onthouden van het consult een of twee weken eerder. Bijzonder om mee te maken. Ik heb dat meer informele en die persoonlijke belangstelling in Nederland nooit zo gemerkt (althans bij de meeste patiënten; natuurlijk zijn er daar mensen die soms naar dat soort dingen vragen maar in mijn beleving veel minder vaak). Maar dat is natuurlijk ook lastiger als dat ook nog in die tien minuten gepropt wordt; en omdat de planning veel strakker is ga ik überhaupt vaak minder op dat soort vragen in. Dus nog meer voordelen van de werkwijze hier :)

Naast het werk doordeweeks ben ik er in de weekenden weer regelmatig op uit geweest. Heerlijk wandelen hier in de buurt. Of even de auto in en het berggebied inrijden, waar je op 20 minuten rijden midden in het National Park bent. Van daar kun je schitterende wandelingen maken. Uitzicht op de grote berg die gefotoshopt is en voor Mount Doom is gebruikt in de Lord of the Rings films, en intussen wandelen door heuvel/bosgebied, langs een rivier, langs een waterval.. Ongelooflijk dat dit hier allemaal binnen een paar kilometer te vinden is.
Verder hebben we een paar weken geleden het kerstuitstapje gehad met het werk. Op een zaterdag hebben we ons verzameld in Taupo, waar we een helikoptervlucht hebben gemaakt over het meer. Een stralend blauwe dag, heerlijk zonnig, met slechts een zuchtje wind. Volgens de piloot het beste vliegweer dat hij in lange tijd had meegemaakt. Wat een voorrecht om onder die omstandigheden van die vlucht te mogen genieten, met het prachtige meer, de lokale stroomversnelling/waterval Huka Falls, en het uitzicht over Taupo (ik weet het, ik val qua uitzichten e.d. een beetje in herhaling… Maar ik kan er gewoon niet over uit :)). En daarna samen op het terras genoten van een heerlijke lunch en een drankje.
Vorige week ben ik het weekend naar Rotorua geweest. Dit is de dichtstbijzijnde grotere stad, op een kleine 2 uur rijden. Een leuke stad om in rond te struinen, ook gelegen aan een meer. Rotorua ligt in een gebied met veel vulkanische activiteit en geisers. Wat te merken is aan een sulfaatlucht die er altijd hangt (lees: je hebt constant lichtelijk de geur van rotte eieren in je neus). Ook een bijzondere ervaring op zich haha. Dan smaakt het eten in het restaurant toch net wat anders.. Ach ik denk dat je er wel aan went op een gegeven moment; er wonen in elk geval meer dan genoeg mensen. En ook dat is een erg mooie omgeving (nee wees gerust, ik zal dezelfde opsomming als eerder niet weer herhalen ;)). Die heb ik verkend met een paardrijtocht door de heuvels in het buitengebied op een kwartiertje buiten de stad. Een schitterende ervaring :)
Afgelopen weekend heb ik niet veel natuur gezien, aangezien we op zaterdag de seizoensafsluiting hadden met het rugbyteam. Met de jongens uit Taupo in een busje met een van de spelersvrouwen als bob, 2 uur rijden naar onze andere speelstad Te Kuiti en intussen de eerste biertjes al openen, om daarna in het clubhuis in Te Kuiti vrolijk verder te gaan onder het genot van een maaltijd. Erg gezellig om weer even met het team bij elkaar te zijn en bij te praten. En te drinken natuurlijk.. Gelukkig had de fysiotherapeut een slaapplek aangeboden, zodat ik vrolijk kon meedoen met de rest. Het vermogen om veel te drinken is volgens mij, naast breed en hard zijn, een tweede vereiste om rugbyspeler te kunnen worden haha. Ik heb toch maar af en toe een rondje overgeslagen op een gegeven moment.. Na thuiskomst zijn we met het gedeelte uit Taupo nog daar uit geweest. Uiteraard heb ik de zondag niet zo veel gedaan..

En dan is mijn vakantie al daar! Morgen nog een halve dag werken, en dan heerlijk een maand lang vrij (op de vier dagen voor kerst na dan.. Maar goed dat is een kleinigheid :)). Ik begin hopelijk interessant, met een cursus “traditional Maori healing” dit weekend in Rotorua. Ik kwam het tegen op internet, en dit leek me een ideale manier om hiermee kennis te maken. Het schijnt vooral met een soort massagetechnieken te werken. Ik ben erg benieuwd, en laat me vooral verrassen dit weekend.. :)
Dan heb ik maandag nog een dagje om de laatste dingen op orde te brengen thuis, en dan ga ik dinsdag naar Auckland waar Annieke ’s avonds aan komt. Dan hebben we een maand om samen het land te gaan verkennen! 2 weken naar de mooiste plekken op het noordereiland; dan een paar dagen in omgeving Turangi als ik moet werken, en dan nog een kleine 2 weken het zuidereiland rond. We hebben er allebei heel veel zin in! Het belooft een prachtige reis te worden! Verslag en foto’s zullen na afloop volgen :)

Alvast hele fijne feestdagen allemaal!
Veel liefs!

Jelle