Feestdagen in Oz

Heyhey allemaal!

Met nog precies een week te gaan Down Under voor mij vond ik dat het tijd werd voor een laatste bericht. Ik zal blij zijn om iedereen weer te zien volgende week, maar zal "Oz" wel gaan missen..

Maar goed. Het laatste wat ik jullie verteld heb was volgens mij mijn laatste werkweek in het ziekenhuis. Dat is allemaal heel snel verlopen, die laatste week was zo om. En zo sta je dan voor je het weet op vrijdag van iedereen afscheid te nemen (eigenlijk op donderdag al, omdat de meeste artsen op vrijdag niet in het ziekenhuis waren). Nog even een foto van de hoofdingang gemaakt en dat was het dan.. 8 weken voorbij en nog maar 2 stages te gaan voor mijn artsendiploma! (als tenminste mijn verslag van dit co-schap wordt goedgekeurd, maar daar gaan we wel vanuit natuurlijk).

Zaterdags was ik vooral druk met mijn kleren wassen, zodat ik dit niet meer in een hostel hoefde te doen, wat altijd klauwen vol geld kost en veel minder handig is dan met je "eigen" wasmachine en droger uiteraard. En meteen vast mijn spullen gepakt, zodat ik maandag zonder al te veel problemen naar het centrum kon vertrekken.
Zondags zou ik daar geen tijd voor hebben, want... Ik ging zeilen in Sydney! :) Een van de specialisten heeft een vriend die een zeilboot heeft en die daar bijna elk weekend mee gaat zeilen in de haven en de baaien van Sydney. En hij had gevraagd of die vriend ons (ik en 2 Engelse studenten die hier ook voor enkele weken waren) een keer mee wilde nemen. Vond die man geen enkel probleem. Dat is zo geweldig hier.. Typisch voorbeeld van Australische gastvrijheid. Die man kende ons niet, had ons nog nooit gezien zelfs. De arts zelf ging niet mee. En toch was het geen enkel probleem voor hem om ons mee te nemen op zijn boot. Hij en zijn zoons deden al het zeilwerk, terwijl wij niets anders hoefden te doen dan op het dek liggen en genieten van de zon en het uitzicht. Vonden wij wel een leuke verdeling :) Het weer zat gelukkig erg mee, met veel zon en genoeg wind om rustig te kunnen zeilen zonder de motor nodig te hebben. We hebben de meeste baaien in de omgevind die dag gezien, met als hoogtepunt het zeilen in de baai waar we prachtig uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge hadden. Echt prachtig! :) Dus die dag hebben we ons prima geamuseerd.

De volgende dag ben ik dus naar het centrum verhuisd, waar ik voor iets meer dan een week in het YHA kon verblijven, om op 30 december naar het hostel ernaast te moeten verhuizen (YHA was al compleet volgeboekt rond nieuwjaar toen ik ergens in oktober reserveerde). Ik had al gehoord dat het hostel ernaast een nogal smerig hostel moest zijn met erg slechte bedden, maar goed het was het enige wat vrij was en het zou maar voor drie nachten zijn, dus dat zou ik wel overleven.. :)
Maar eerst waren daar nog de kerstdagen. Vreemd is het eerste woord wat daarover bij me opkomt. Het ligt niet aan de Australiers. Ze doen ongelooflijk hun best, echt waar. Grote kerstbomen op elk plein en verder overal waar maar dat enigszins mogelijk is, overal kerstversieringen, muzikanten door de hele stad die de hele dag kersliedjes spelen, nepsneeuw in de etalages, zelfs "REAL SNOW from a can - just add water" in de winkels (ik heb een paar Australische kennissen verteld dat dat niet kan natuurlijk.. ECHTE sneeuw komt uit de lucht vallen, maarja dat kennen ze hier alleen van tv dus dit was het beste wat ze konden doen.. ;)). Dus de sfeer probeerden ze duidelijk te creeeren. Probeerden is het belangrijkste woord. Wat ze ook doen, het faalt jammerlijk. Want in de volle zon met 30+ graden voelt het toch niet als kerst. Plus dat ze hier niet echt aan kersttradities of diners ofzo doen. Kerstavond bestaat voornamelijk uit feesten (er was voor de backpackers genoeg te doen in de stad, alle kroegen enzo waren gewoon open). En ook kerstdag is een groot feest, iedereen trekt naar het strand. Voor de backpackers was er een "orphans party" op Bondi Beach, waar iedereen in groten getale op af kwam. Erg leuk, erg gezellig, ik heb een hele leuke dag gehad. Maar het voelde niet als kerst. Dus ik heb de feestdagen voor een jaar overgeslagen dit jaar.

Daarna nog een paar dagen van Sydney kunnen genieten, voor zolang het kan nog genieten van de inmiddels voor mij bekende, maar nog steeds erg mooie en indrukwekkende uitzichten (nog steeds heb ik elke keer dat ik het Opera House zie de neiging mijn camera te grijpen; volgens mij heb ik er inmiddels 30 foto's van ofzo... Maar wees gerust ik zal proberen de foto's een beetje te filteren als ik thuis ben zodat het niet te eentonig wordt als ik ze laat zien ;)). Nog even genieten van de Starbucks koffie zo lang het kan.

En zo was het voor ik het wist oudjaarsdag. In de tussentijd was ik dus van hostel verhuisd. Het nieuwe hostel bleek erg mee te vallen gelukkig. Het stapelbed wiebelt nogal (elke keer dat de jongen onder mij zich omdraait schommel ik enkele centimeters naar links en rechts), maar het houdt het nog prima tot nu toe. De kamers zijn redelijk schoon en er is airco, dus ik heb geen klagen. Alleen in de centrale keuken zijn nogal wat zespotige huisdieren, maar goed.. Weer een extra reden voor mij om gewoon uit te gaan eten, en een prima moment om het Thaise restaurant uit te gaan proberen dat me op het laatste moment nog door iemand werd aangeraden (en het was inderdaad erg lekker) :)
Oudjaarsdag was ook... bijzonder zullen we maar zeggen. 's Morgens heb ik Michiel nog even ontmoet (voor de mensen die hem niet kennen, dat is een teamgenoot van me); zijn broer woont sinds enkele maanden in Sydney en Michiel en zijn zus zijn hier om hem voor de feestdagen op te zoeken. En kon ik meteen ook even een bekend gezicht zien aan de andere kant van de wereld. Dat was wel even leuk :)
Na mijn ontmoeting met Michiel ging ik richting de Botanical Gardens. Achter deze tuinen is namelijk een soort uitkijkpunt, waar je goed uitzicht hebt op Harbour Bridge en Opera House. Ideaal om vuurwerk te kijken dus. En er konden 20.000 mensen in, dus dat moest geen probleem zijn. Ik kwam er rond 1300 uur aan, moest tijd genoeg zijn om een mooi plekje te krijgen voor 's avonds toch? Blijkbaar dachten nogal veel mensen dat.. Ik kwam aan in de buurt van de ingang en zag OVERAL mensen. Er had zich wel mooi een rij gevormd, die ik in de verte een hoek om zag gaan. "Ach, even wachten is niet zo heel erg... Ik heb de hele middag" dacht ik nog en ik ging vol goede moed op weg naar de hoek, waarachter vast het einde van de rij in zicht zou zijn. Bij de hoek aangekomen slingerde de rij zich tot mijn ontsteltenis wederom verder zo ver het oog reikte. Nouja, het moest ergens ophouden... Toch?? Na een wandeling van meer dan een kwartier (terwijl ik toch echt zoveel mogelijk slingers van de rij had overgeslagen) had ik eindelijk het eind/begin van de rij bereikt. Het was bijna half twee. En ach, ik had toch niets beters te doen. Een paar uur in de rij zou ik wel overleven. Het bleken uiteindelijk meer dan vier uur te worden. In de volle zon (hier en daar een boom met schaduw, maar het grootste deel van de tijd niet). Erg vermoeiend... Gelukkig stonden er aardige mensen om me heen in de rij, dus het werd nooit al te erg.. En rond zes uur in de avond liep ik eindelijk door dezelfde ingang waar ik net na een uur in de middag voor het eerst was aangekomen. In elk geval was ik bij de eerste 20.000 mensen die binnen wilden en werden de poorten niet net voor mijn neus gesloten. Dus eigenlijk wel een pluspunt :)
Na wat gegeten te hebben en binnen wat mensen van mijn hostel verschillende keren misgelopen te zijn (elkaar vinden tussen 20.000 andere mensen bleek iets moeilijker dan geanticipeerd als je niet veel meer hebt om op af te gaan dan "de boom naast die en die eettent" of "een banier bij die en die bar". Maar goed, uiteindelijk kwam ook dat goed. De rest van de avond bestond voornamlijk uit rondhangen en wachten op middernacht en het vuurwerk. Wel redelijk gezellig, maar wederom niet echt nieuwjaar zoals we het gewend zijn. Ondertussen verblijdde de gemeente Sydney ons om de zoveel tijd met wat vuurwerk, in afwachting van en om af te tellen naar het grote spektakel.
Eindelijk werd het twaalf uur, en ik moet toegeven.. Aftellen met 20.000 man tegelijk heeft wel iets bijzonders. Klokslag twaalf uur natuurlijk vooral heel veel lawaai van iedereen en eindelijk, eindelijk... Massaal vuurwerk! Vanuit de hele breedte van de Harbour Bridge schoten simultaan vuurpijlen de lucht in, boven het Opera House waren harde knallen en prachtige kleuren, en ook aan de andere kant van de Harbour Bridge was het mooiste vuurwerk dat ik ooit heb gezien. Grote vuurpijlen, elkaar opvolgend, de ene nog groter en mooier dan de vorige en als je denkt dat het niet meer gekker kan komt er gewoon nog een grotere achteraan. Echt geweldig!! Het slotstuk was ook prachtig, met vuurpijlen tegelijk afgeschoten in wel zes rijen boven elkaar die de hele Harbour Bridge uit het zicht deden verdwijnen. En na een kwartier van het mooiste vuurwerk ter wereld was het voorbij.

Dan met zijn allen tegelijk proberen naar buiten te komen, en iedereen weer terug naar zijn hostel (in elk geval voor mij, ik was echt moe.. Een paar mensen gingen verder in de stad maar daar kon ik me niet meer toe zetten..).

En nu is het dan 2009 en heb ik nog een week voor ik naar huis vlieg. Morgen vlieg ik nog voor 4 dagen naar Melbourne. Dan 6 januari terug naar Sydney, voor een laatste nacht en dag in de stad waar ik nu meer dan 2 maanden heb gewoond en geleefd. En dan de zevende het vliegtuig naar huis..

Zoals gezegd is dit het laatste bericht van mij op deze site. Ik heb wel nog wat foto's toegevoegd van mijn dierentuinbezoek en de feestdagen. Veel meer volgt volgende week bij thuiskomst!!

Dank voor al jullie reacties op deze site in de tussentijd! Dat gaf me toch een klein beetje een gevoel van thuis en deed me altijd erg goed!

Heel veel groetjes,

Jelle