Woohoo!

Heey allemaal,

De nieuwe update iets eerder dan voorspeld.. Het is maar een paar dagen geleden sinds de vorige keer, maar ik heb alweer zoveel te vertellen... Hoop dat het niet zo'n lang verhaal wordt als de vorige keer maar we zullen zien :)

Bij de afsluiting van mijn vorige verhaal was ik in Brisbane gebleven en ik kan jullie vertellen: het is een geweldige stad!! Ik had wel wat een streepje voor op de andere mensen die voor de eerste keer in Brisbane komen moet ik zeggen... In de bus van Rainbow Beach naar Brisbane ontmoette ik namelijk Tom, een Engelse jongen die ik nog kende uit Airlie Beach (daar was hij mijn kamergenoot en daar hebben we samen een memorabele avond uit meegemaakt met Tequila shots voor 2 dollar, veel bier, en karaoke.. OK ik denk dat jullie wel een redelijk beeld van de avond hebben :P). Anyway, toen ik in Rainbow Beach in de bus stapte bleek hij in dezelfde bus te zitten, ook op weg naar Brisbane. En hij kende de stad al goed, want hij had er voorheen al 2 maanden gewoont en gewerkt. Ideaal dus, want hij wist precies op welke avonden waar aanbiedingen voor eten en drinken waren en wat dingen waren die wel of niet leuk/mooi waren om te doen in de stad en hij was niet te beroerd om deze informatie met mij te delen. Dit zorgde ervoor dat ik vanaf de eerste dag wist waar ik moest zijn voor een "four dollar breakfast" (waarvoor je wel toast, spek en eieren en een worstje kreeg, dus een hele goede deal :)), in welke pubs ik moest zijn voor goede live-muziek of leuke happy-hours, waar de beste cocktailbar van Australie te vinden was, welke clubs ik vooral moest mijden en wanneer ze in welke restaurants/bars aanbiedingen voor diners hadden. Perfect dus! Voor mijn natje en droogje zat ik dus voor een dubbeltje op de eerste rij tijdens mijn dagen in Brisbane en ik kon zelfs mijn kamergenoten, die inmiddels drie maanden in Brisbane woonden en werkten, nog wat goede tips geven :)
Overdag heb ik geen speciale uitstapjes ofzo gemaakt daar, gewoon Brisbane zelf bewonderd. Dit deed ik een dag in mijn eentje en de volgende met een kamergenootje, omdat mijn twee Duitse vriendinnen (waarmee ik ook de Fraser Island tour gemaakt had) in een stadje tussen Rainbow Beach en Brisbane waren uitgestapt (zij hebben meer tijd om zuidwaarts te reizen). Ik zal hen over een paar weken weer zien als zij in Sydney aankomen.
Brisbane zelf was echt een geweldige stad! Geen metropool ofzo (alles binnen loopafstand (15-30 min)) maar wel met de wolkenkrabbers en het drukke verkeer. Maar wel een hele mooie stad. Veel kleur en heel veel groen (zoals overal in Australie) en een rivier die zich door de stad heen kronkelt. De eerste dag ben ik dan ook met een veerboot voor een paar dollar de rivier op en af gegaan, waar je de mooiste uitzichten op het water, de omringende bergen/heuvels en de stad had. De stad had behalve de mooie gebouwen ook veel parken, waar het vooral op zondagmiddag erg gezellig was. Verder heb ik in Brisbane ook de markten bezocht enzo en gewoon lekker de toerist uitgehangen. Al met al heel relaxed en leuk.
Leuk feitje over Brisbane (en wat het ook zoveel kleur geeft) is nog dat ze bijna alles geverfd hebben, er is bijna geen grijs te zien. Zelfs voor de elektriciteitskasten (voor stoplichten enzo) hebben ze allemaal kunstenaars de opdracht gegeven om ze te schilderen en er iets leuks/moois op te zetten, zodat bij elk kruispunt je een nieuwe creatie kunt bewonderen. De ene keer zwart/wit, de andere keer in alle kleuren van de regenboor, maar allemaal mooi en origineel. Echt geweldig! Zouden ze overal moeten doen! :)

OK dat was dus Brisbane... Helaas moest ik na 3 dagen weer verder, dit keer naar Byron Bay. Dit is een klein, ultra-relaxed surfstadje. Echt heel relaxed en gezellig :) Hier heb ik gisteren (hoe kan het ook anders) mijn eerste surfles gehad. En het ging nog best redelijk. Ik ben zelfs 2 of 3 keer langer dan een halve seconde op het board kunnen blijven staan!! :D Het begon allemaal heel eenvoudig, op het droge, waar we de techniek van peddelen en opstaan moesten oefenen. Nouja, op het droge... Daar waren de weergoden het niet zo mee eens, het regende dat het goot. Niet zo'n mooi vooruitzicht voor een surfmiddag dus. Gelukkig stopte het met regenen toen we bijna klaar waren met oefenen en brak zelfs de zon even door (2 minuten ofzo, maar ze was er wel! :)). Daarna mochten we "voor het echie" en met ons board het water in. Daar bleek het allemaal natuurlijk niet zo gemakkelijk om in het woelige water hetzelfde te doen als op de harde, bewegingsloze grond. Maar ik boekte vooruitgang, en het ging steeds beter. Bijgevoegde foto's geven een kleine indruk, de foto van mij op mijn board is een van mijn betere pogingen in het begin. Op het eind, toen ik een keer echt als een surfer kon blijven staan (jaja, compleet met de bekende pose :P) was de fotograaf helaas de foto's al aan het verwerken, zodat de mooiste actie er niet op staat.. Maarja je kunt niet alles hebben :) Het was in elk geval een geweldige middag! 's Avonds was ik echt gesloopt en het slapen ging dan ook prima, al had ik dat niet verwacht.

Want ik was al redelijk nerveus voor de volgende morgen... Vanmorgen ging ik namelijk SKYDIVEN!!! Zoals gezegd was slapen echter gelukkig geen probleem en ik was vanmorgen dan ook goed uitgerust en zo goed voorbereid als ik maar zijn kon.. We werden om half 8 opgehaald bij het hostel en na aankomst bij het skydive centrum (nouja dat klinkt veel te groot.. Het was meer een soort keet op een grasveld) moesten we nog wat papierwerk invullen. Om ons nog even extra bang te maken denk ik. We moesten "alleen een paar handtekeningen zetten". Dat we ze niet aan zouden klagen als er iets mis ging enzo. Ik kreeg nog even mijn bedenkingen toen erin stond dat ik me moest realiseren dat "Parachuting IS really dangerous and accidents and deaths DO occur". Maarja, geen 300 dollar voor niets betaald (plus 50 dollar lidmaatschap van de australische parachutistenbond ter plekke), dus toch maar getekend.. En toen kregen we meteen onze tuigage aan (dat klinkt alsof we paarden zijn, maar ik weet even geen beter woord) waarmee we vastgekoppeld zouden worden aan onze persoonlijke instructeur. De instructie die volgde was nogal wat korter dan verwacht. Mijn instructeur vertelde me in ongeveer 10 seconden welke houdingen ik moest aannemen als we uit het vliegtuig sprongen en als we landden en nadat we dit nog eens 10 seconden geoefend hadden was ik blijkbaar klaar om te springen. OK de instructeur zit stevig aan je vastgekoppeld en hij doet eigenlijk al het werk, maar iets meer uitleg over de werking van de parachute en het aantonen dat hij die goed had voorbereid had ik niet erg gevonden... Maar goed kniesoor die daarop let zullen we maar zeggen :) Nadat we dezelfde uitleg nog eens centraal hadden gekregen met alle 5 mensen die zouden gaan springen (en de 5 die na ons zouden gaan maar waarvoor de eerste vlucht geen plaats was) gingen we het vliegtuigje in. Ik bleek als eerste te moeten/mogen springen, dus ik had de beste plaats van het huis: recht naast het valluik (dat tijdens de vlucht alleen door een dun plastic scherm werd afgeschermd) zodat ik een geweldig uitzicht had over de omgeving en alvast kon bedenken dat het wel erg hoog was... Ik vroeg aan mijn instructeur: dit is wel hoog, den dat we er bijna zijn? Antwoord: we zijn nu net over de helft. Slik... O, had ik al verteld hoe hoog ik zou springen? Dat was dus 14.000 voet, ofwel ongeveer 4,5 kilometer. En gelukkig was er nauwelijks bewolking, dus het uitzicht overal was perfect. Tijdens de vlucht was het nogal oncomfortabel met 15 parachutisten op enkele vierkante meters (5 mensen net als ik, met hun instructeur als siamese tweeling en dan nog de 5 cameramannen, 1 persoonlijke voor iedereen). Maar goed dat duurde gelukkig niet lang. En toen was het zover.. Rood licht... Oranje licht.. En groen en voor ik het wist trok onze cameraman het scherm omhoog en ging uit het vliegtuit hangen. Ik draaide me half zelf uit het vliegtuig en werd half gedraaid door mijn instructeur, zodat mijn benen onder het vliegtuig hingen en nadat ik amper iets kon denken zette de instructeur af en vielen we vanaf 4,5 kilometer hoogte naar omlaag.... Het was SUPER!!!! Zonder twijfel het gaafste wat ik ooit gedaan heb. Het gevoel van de vrije val (die 70 seconden duurde) was het beste gevoel ter wereld. Met gespreide armen en benen als een soort superman daar te vliegen, met een geweldig uitzicht overal en de wind die als een razende tegen je aan en om je heen giert. Ik kon alleen maar schreeuwen (YEEAAAHH) en ik moet er zo'n beetje uit hebben gezien als iemand die een bladblazer ofzo in zijn mond probeert te duwen. Het was ontzettend koud en de wind maakte zoveel lawaai dat ik mezelf niet eens kon horen schreeuwen, mijn mond en keel werden door de wind meteen hartstikke droog. Maar wat een geweldig gevoel. Nog even een "thumbs up" naar de camera en het was al voorbij... De instructeur trok aan de touwtjes en gelukkig.. De parachute ging open. De afdaling werd snel geremd en nu had ik ook echt tijd om goed van het uitzicht te genieten en de omringende wegen, weilanden, strand en zee in me op te nemen. Langzaam maar zeker gleden we omlaag richting skydive-centrum en de landing was zacht. Een high-five met de instructeur een kleine "hand-shake" voor de camera, en toen snel de klemmende riemen van de tuigage af. Nog natrillend op mijn benen plofte ik op de bank in de keet om te bekomen van de ervaring en te wachten op de DVD met de foto's en de film die gemaakt waren. Toen bleek dat mijn groep heel veel mazzel had gehad: bij ons was het winderig geweest, maar nog binnen de grenzen. Vlak nadat wij gesprongen waren was het echter harder gaan waaien, zodat het te hard waaide voor de tweede groep om te springen.. Dus die mensen moeten een andere keer terug of hun geld terug krijgen en ze moesten het met onze geweldige verhalen doen.. Wel sneu voor hen, maar waarschijnlijk kunnen ze morgen alsnog springen.
Nadat ik een certificaat en mijn DVD had gekregen (die trouwens 150 (!!!) dollar kostte.. Ik voelde me echt afgezet... Dan had ik liever gehad dat ze de skydive 400 dollar laten kosten en 50 voor de dvd vragen.. Dat geeft toch een ander gevoel op een of andere manier. Maar goed het is de herinneringen zeker waard). In elk geval nadat ik deze dingen gekregen had werden we weer terug naar het hostel gereden en kon ik de rest van de dag proberen te relaxen en te bekomen van de adrenaline die nog door mijn lijf gierde.. Wat een geweldige ervaring.

Morgen reis ik verder zuidwaarts naar Port Macquarie (een klein plaatsje tussen hier en Sydney om de 16 uur durende reis op te breken), waar ik (naar verluid) kangaroes en wallaby's kan voeren. En dan zaterdag met de nachtbus naar Sydney, waar ik me zondag nog mooi kan installeren voor maandag de stage begint. Het zal wel even wennen zijn om weer een normale werkdag te hebben, maar goed, we zullen wel zien :)
Ik bericht jullie volgende week over mijn eerste stageweek!

Sorry dat het verhaal weer zo lang is geworden, maar ik raakte een beetje in de ban van mijn eigen verhaal :) Hoop dat ik mensen niet te veel tijd heb gekost voor het leren voor tentamens enzo :)

Heel veel groetjes,

Jelle

P.S. sorry, maar net als bij het duiken zijn de foto's van de skydive te grote bestanden om hier te plaatsen, dus zal een foto mailen naar een aantal mensen (met de vraag om door te sturen naar iedereen die hem mogelijk wil zien).